Diario da Universidade de Vigo
A Fundación do escritor ourensán reuniu filmes da época da República de Weimar
O cine retrata a Alemaña que coñeceu Vicente Risco
Todos os mércores de febreiro proxectaranse películas do ciclo de cine alemán
Vicente Risco viaxou a Alemaña en 1930 cunha bolsa de estudos concedida pola Junta de Ampliación de Estudios para completar os seus coñecementos sobre etnografía e folclore. Nese tempo foi ao cine e coñeceu un país, unha realidade, que o marcou ata tal punto que publicou unha serie de artigos na revista Nós sobre a súa experiencia e as súas vivencias, que finalmente se recolleron nun volume titulado Mitteleuropa, que saíu do prelo en 1934. O certo é que o país que coñeceu o literato ourensán estaba inmerso na República de Weimar, afrontando as drásticas consecuencias de perder a I Guerra Mundial e vivindo unha profunda transformación social, cun enorme dinamismo cultural e unha gran convulsión política.
Partindo desa base a Fundación Vicente Risco e o Departamento de Filoloxía Galega e Latina organizan un ciclo de cine alemán baixo o título Vicente Risco na República de Weimar con películas que viu o propio escritor ou que reflicten a realidade que atopou e “sobre a que escribiu”, explica a profesora Camiño Noia, directora do Departamento de Filoloxía Galega e Latina e membro da Fundación. “Este ciclo estreouse en Allariz, coa colaboración da embaixada alemá e foi un éxito, e agora, organizado polo profesor Manuel Forcadela, conseguimos traelo aquí”, asegura. O certo é que os filmes son, ademais, “clásicos do cine. Trátase dalgunhas das primeiras películas faladas da historia, e xa por iso teñen un valor engadido”.
O primeiro filme que se proxectará, este mércores día 2, será O anxo azul, unha obra que o galeguista ourensán foi ver cando estaba na capital xermana. “Por fín fun ver na Tonfilm, grazas a non custar más que un marco: unha película espantosmente tráxica que xa che contarei que se titula Der blan Engel e que está facendo furor” relata en Mitteleuropa o propio Risco. Berlín: sinfonía dunha gran cidade, poderase ver o día 9. Nesta obra, “aínda do cine mudo”, como recorda Noia, resúmese a realidade que Risco atopou ao chegar a Alemaña, como el mesmo explica nos seus artigos: “Berlín é unha illa de enorme vida, onde todo é novo e moderno. En luxos, divertimentos, traballo, política, etc. É moi superior a París. Agora desprazouse para aquí o cerebro de Europa”.
O día 16 a película elixida será Emilio e os detectives, de Gerhard Lamprecht. Trátase dunha obra de humor infantil, sobre un neno de 12 anos que durante unha viaxe a Berlín é roubado por un ladrón. Baseada nos libros de Erich Kästner, é un divertimento amable, similar ao que explica o escritor galego.“Estou no corazón de Berlín, nunha estación chea de xente e de movemento, onde todos andan á presa. Onde hai sol e todo semella ledo e riseiro”, aseguraba sobre a Alemaña da República de Weimar.
Pechará o ciclo a única película non rodada no país xermano: Cabaret, baseada na historia dun cabaré no Berlín previo á Segunda Guerra Mundial.“Un café moderno e elegante, disposto coma un teatro, con palcos escaonados, cheos de mesiñas, con mantel, cinceiro, e caixa de mistos posta nun chisme especial de prata. Cadeiras e butacas de salón. Nas mesas moitas mulleres semielegantes, pintadas e fumando pitos e homes polo xeito. Pasan camareiras e grooms vendendo pitos e bombóns. No fondo, nunha sorte de escena, toca, de cando e cando, unha orquesta”, explicaba Risco nun dos seus artigos publicados na revista Nós.
Partindo desa base a Fundación Vicente Risco e o Departamento de Filoloxía Galega e Latina organizan un ciclo de cine alemán baixo o título Vicente Risco na República de Weimar con películas que viu o propio escritor ou que reflicten a realidade que atopou e “sobre a que escribiu”, explica a profesora Camiño Noia, directora do Departamento de Filoloxía Galega e Latina e membro da Fundación. “Este ciclo estreouse en Allariz, coa colaboración da embaixada alemá e foi un éxito, e agora, organizado polo profesor Manuel Forcadela, conseguimos traelo aquí”, asegura. O certo é que os filmes son, ademais, “clásicos do cine. Trátase dalgunhas das primeiras películas faladas da historia, e xa por iso teñen un valor engadido”.
O primeiro filme que se proxectará, este mércores día 2, será O anxo azul, unha obra que o galeguista ourensán foi ver cando estaba na capital xermana. “Por fín fun ver na Tonfilm, grazas a non custar más que un marco: unha película espantosmente tráxica que xa che contarei que se titula Der blan Engel e que está facendo furor” relata en Mitteleuropa o propio Risco. Berlín: sinfonía dunha gran cidade, poderase ver o día 9. Nesta obra, “aínda do cine mudo”, como recorda Noia, resúmese a realidade que Risco atopou ao chegar a Alemaña, como el mesmo explica nos seus artigos: “Berlín é unha illa de enorme vida, onde todo é novo e moderno. En luxos, divertimentos, traballo, política, etc. É moi superior a París. Agora desprazouse para aquí o cerebro de Europa”.
O día 16 a película elixida será Emilio e os detectives, de Gerhard Lamprecht. Trátase dunha obra de humor infantil, sobre un neno de 12 anos que durante unha viaxe a Berlín é roubado por un ladrón. Baseada nos libros de Erich Kästner, é un divertimento amable, similar ao que explica o escritor galego.“Estou no corazón de Berlín, nunha estación chea de xente e de movemento, onde todos andan á presa. Onde hai sol e todo semella ledo e riseiro”, aseguraba sobre a Alemaña da República de Weimar.
Pechará o ciclo a única película non rodada no país xermano: Cabaret, baseada na historia dun cabaré no Berlín previo á Segunda Guerra Mundial.“Un café moderno e elegante, disposto coma un teatro, con palcos escaonados, cheos de mesiñas, con mantel, cinceiro, e caixa de mistos posta nun chisme especial de prata. Cadeiras e butacas de salón. Nas mesas moitas mulleres semielegantes, pintadas e fumando pitos e homes polo xeito. Pasan camareiras e grooms vendendo pitos e bombóns. No fondo, nunha sorte de escena, toca, de cando e cando, unha orquesta”, explicaba Risco nun dos seus artigos publicados na revista Nós.