Un estudante vigués colabora no deseño do corazón artificial do futuro

Para moitas persoas un corazón totalmente artificial constitúe a única terapia alternativa, de aí a importancia de seguir avanzando na procura de novos deseños e conceptos que fagan estes dispositivos máis autónomos e portables. Ao abeiro das múltiples investigacións que se están a levar a cabo nesta liña, o estudante Alejandro Santos (Vigo, 1986) acaba de presentar os resultados dunha investigación coa que conseguiu “reducir máis dun 26% o peso do prototipo” un dos obxectivos básicos do coñecido como corazón do futuro.

Foron sete meses de intenso traballo, pero poucas veces un estudante ten a oportunidade de realizar o seu proxecto fin de carreira ao abeiro dun traballo de investigación destas dimensións. Santos, alumno da ETS de Enxeñeiros Industriais, conseguiuno e o curso pasado pasouno na RWTH Aachen University de Alemaña traballando neste proxecto, unha dedicación que lle valeu un “sobresaínte” para o seu Proxecto Fin de Carreira e unha “vocación”, xa que, titulado en Enxeñaría Industrial, na especialidade en Instalacións e Construcións, non descarta dedicar o seu futuro laboral á enxeñaría biomédica.

Estudos de campo con animais

Este traballo forma parte dunha colaboración da Universidade de Vigo coa RWTH Aachen University, responsable, xunto con outras institución alemás, da creación do novo corazón artificial que reducirá o tamaño dos dispositivos actuais, mellorando as súas prestacións e aumentando a duración dos mesmos. Deste tipo de corazón estanse a construír prototipos e levando a cabo validacións tanto en banco de probas como en estudos de campo con animais vivos, se ben os primeiros resultaron demasiado pesados para a súa implantación en persoas, “e na solución a este problema é onde participou a Universidade”, subliñou o profesor Xosé Manuel López, profesor de Máquinas Eléctricas da ETSEI e co-director en España do proxecto fin de carreira de Santos.

“O meu traballo alí centrouse en buscar a redución de peso e o volume do accionamento eléctrico deste tipo de corazón”, apunta Santos, que explica que a solución pasaba por lograr un deseño máis lixeiro, reducindo o peso e as dimensións do accionamento, pero tendo en conta que a redución de volume do mesmo estaría limitado polo aumento das perdas eléctricas máximas admisibles “que, previsiblemente, aumentarían na medida en que o novo deseño reducise o seu tamaño”, explica.

Produción en serie nun prazo de dous ou tres anos

Para superar estas dificultades Santos botou man dunha técnica innovadora de optimización, denominada Differential Evolution Algorithm, que consiste na xeración dun número moi elevado de deseños diferentes, xerados aleatoriamente mediante computadora, os cales evolucionan cara á “solución óptima” a través da comparación entre todas as variantes consideradas. Finalmente, os resultados acadados cumpriron os obxectivos establecidos, reducindo máis dun 26% o peso do prototipo e respectando en todo momento o límite de perdas admisibles. “Conseguimos que o dispositivo se quedase en 459, 88 gr. o que é todo un avance”, apuntou o estudante, ao tempo que especificou que este é o peso do accinamiento ou motor que fai funcionar ao corazón.

Agora, a optimización do deseño final está xa dispoñible para vindeiros prototipos de proba e “e o novo corazón podería comezar a producirse en serie nun prazo de 2 ou 3 anos”, subliñou López, ao tempo que explicou que a RWTH Aachen University “está ao máis alto nivel europeo no que a máquinas eléctricas se refire”.