O grupo de Aplicacións industriais dos láseres desenvolve, cunha técnica pioneira, un material innovador

O resultado pode valorarse se comparamos a actual lá de vidro e o novo material formado por diminutas fibras dun diámetro unhas 1000 veces máis pequeno que o do cabelo humano. Esa é a diferenza que hai entre as nanofibras de vidro que se obteñen coa técnica Laser Spinning con respecto á lá de vidro que se viña empregando ata o de agora. E as dúas cousas, tanto a técnica como o material resultante, son froito do traballo do grupo de Aplicacións industriais dos láseres, que vén de ser recoñecido coa portada da revista Advanced Funntional Materials, unha das de maior índice de impacto no campo dos materiais a nivel mundial.

Un dobre logro

“Esta é a primeira vez que se consigue fibrar nanofibras de vidro bioactivo, dando como resultado un novo material: o nanobiovidro”, explican Félix Quintero e Juan Pou, investigadores do grupo. Pero a novidade non é unicamente o material, senón que todo xorde coa innovadora técnica empregada, sobre a que xa teñen unha patente nacional e en proceso avanzado de tramitación a europea e a estadounidense. O Laser Spinning ou fibrado láser é un novo método para a produción de nanofibras de vidro con diversas composicións que presenta moitas vantaxes como “a simplicidade do sistema experimental, un elevado réxime de produción, a capacidade para controlar a súa composición con facilidade e, moi destacadamente, a posibilidade de producir nanofibras de composicións que non se poden obter con outros métodos”.
Segundo explican os investigadores, esta nova técnica de Laser Spinning presenta unhas posibilidades prometedoras e “xa se está traballando na súa utilización para producir nanofibras con composicións funcionais que afonden nas aplicacións biomédicas e noutras novas que exploren a súa utilidade como tecidos ignífugos, materiais para a captura de CO2 ou produción de diversos materiais compostos con reforzos de nanofibras”.

As posibilidades do biovidro

Segundo explican Quintero e Pou, “o resultado é moi prometedor ao producir, por primeira vez, nanofibras de vidro coa composición do Bioglass® 45S5, o vidro bioactivo de máis ampla difusión que xa presenta unha extensa implementación médica”. Ao fibrar este material ábrese a posibilidade de novas aplicacións en biomedicina ao dotalo dunha forma flexible, continua e con estrutura nanométrica. Na práctica, isto permitirá encher dun xeito máis rápido e óptimo os defectos óseos provocados polo cancro ou por fracturas do óso ou tamén para un implante dental, “xa que proporciona os estímulos necesarios para a proliferación e difusión das células do tecido óseo”.
Fronte aos materiais cerámicos que se empregaban ata o de agora “podemos dicir que este ten unha textura similar á do algodón, é máis manexable, maleable e favorece o rápido crecemento do óso arredor do implante”. Modificando a súa composición, estes materiais poden ter tamén aplicacións na fabricación de tecidos ignífugos, e tamén para reforzar as propiedades mecánicas dos plásticos.
En resumo, esta técnica permite facer fibras de materiais que non eran fibrables con outras técnicas. “A lá de vidro tradicional, a que se viña empregando ata agora, tiña unha textura de fibras demasiado grosas, que podían provocar irritación, en determinado tipo de usos. Este novo material é tan fino que non produce eses efectos polo que pode ser empregada para outras utilidades, como é o caso das prendas ignífugas. Ábrese unha porta a novas finalidades na súa aplicación.
O traballo do grupo de Aplicacións industriais dos láseres está sendo desenvolto en colaboración co grupo do profesor Adrian Mann da Universidade de Rutgers (Newark, EEUU) e o grupo do doutor Julian Jones do Imperial College de Londres.