A novela ‘Arnoia, Arnoia’ convértese en videoxogo na Cidade da Cultura

Nove estudantes de cinco titulacións diferentes e procedentes dos tres campus da Universidade de Vigo reúnense cada fin de semana na Cidade da Cultura para traballar conxuntamente no deseño do primeiro nivel dun videoxogo inspirado na novela ‘Arnoia, Arnoia’, de Xosé Luis Méndez Ferrín. Ao longo deste mes de marzo, desenvolveuse a residencia artística ComTecArt, que promoven conxuntamente a Universidade de Vigo e a Xunta de Galicia, a través da Fundación Cidade da Cultura, no marco da segunda edición das Residencias Artísticas do Gaiás (REGA). 

Esta iniciativa pioneira, que incorpora por primeira vez os videoxogos a estas residencias, toma o seu nome do grupo de innovación docente ComTecArt, que desde hai cinco anos leva a cabo unha experiencia similar nas aulas da Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación e da Escola de Enxeñaría de Telecomunicación. No caso desta residencia, reúnense no Gaiás estudantes tanto dos graos en Enxeñaría de Tecnoloxías de Telecomunicación, Comunicación Audiovisual e Publicidade e Relacións Públicas, como de Belas Artes e Enxeñaría Informática. Ao longo de cinco semanas de traballo que se completan esta fin de semana, estes alumnos e alumnas de diferentes perfís van desenvolvendo “o que sería o piloto dun xogo, unha demo que toma como base un capítulo de Arnoia, Arnoia”, explica a profesora da Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación Beatriz Legerén, unha das responsables desta iniciativa xunto cos tamén integrantes do grupo ComTecArt Antonio Pena, Enrique Costa e Luis Fernández. 

Tres equipos nun proxecto conxunto

Ao longo das diferentes sesións dunha residencia que busca emular os procesos de traballo na industria dos videoxogo, este grupo de docentes foi afondando as diferentes áreas de traballo que engloba o desenvolvemento deste tipo de produtos nunha serie de coloquios para todos os participantes. A partir de aí, estes desenvolven o seu traballo divididos en tres equipos, un de deseño, outro de arte e doutro de programación, “como se fosen tres departamentos dunha produtora, que deben coordinarse para desenvolver un proxecto único”, sinala Legerén. “Así, todos os perfís aprenden cal sería a súa función se traballasen nunha empresa e o tipo de traballo que se lles pediría”, engade esta docente dunha “residencia moi inmersiva”, da que destaca o “bo ambiente de traballo” xerado entre un grupo de estudantes que non se coñecían previamente. 

“Está a ser unha experiencia incrible”, sinala nesa mesma liña Nicolás Juncal, coordinador do equipo de deseño, do que tamén forma parte Paula Balea. “A nosa función é a de escribir os diálogos, deseñar a narrativa da historia, coordinar os outros departamentos...”, explica este alumno do Grao en Comunicación Audiovisual, que pon en valor tanto o “dominio impresionante” do motor gráfico Unity do equipo de programación, como a capacidade de “plasmar a perfección as ideas que temos na nosa cabeza para os aspectos físicos dos personaxes e contornas” do equipo de arte. “Somos xente moi diversa, que nunca traballou xunta pero que ten un obxectivo común e moita ilusión”, engade o coordinador deste equipo, o graduado en Belas Artes Yuri Salgado. Estudante do máster de profesorado, Salgado explica que a súa área, na que tamén traballan Sofía Neira e Paula Martínez, céntrase na xestión da “parte estética dos niveis, paletas de cores, texturas e bocexos dos personaxes”, mentres que o equipo de programación responsabilizase do traballo con Unity na creación “de ferramentas que poidan usar no equipo de deseño”, dentro da propia plataforma, explica o seu responsable, Eloi Pena. O equipo que tamén integran Paula González, Cristina Lavadores e Samuel Rodríguez é o encargados de determinar a física dos obxectos e do escenario para que os personaxes poidan interactuar de maneira correcta e tamén de crear o seu movemento. Nas súas pantallas vemos tanto liñas de código como formas xeométricas simples en movemento, sobre as que máis adiante se aplicarán os deseños e a arte do xogo 

Afeccionado aos videoxogos desde a infancia, este estudante da EE de Telecomunicación leva anos traballando con este motor gráfica e tras ter participado recentemente en dúas Game Jams, chegou ao Gaiás cunha experiencia previa que lle está axudando a facer fronte a “aspectos claves”, recoñece, da programación dun xogo. De feito, foi o seu interese por dedicarse profesionalmente á programación de videoxogos a que levou a Pena a participar a unha residencia que ve como “unha boa forma de conseguir experiencia e portfolio” e da que destaca que “hai moi bo ambiente e resulta moi enriquecedora a comunicación interdisciplinar”. A vontade de especializarse no ámbito dos videoxogos foi tamén a animou a Juncal a sumarse a este proxecto tras ter participado previamente na iniciativa que ComTecArt leva a cabo nas aulas da Universidade. Como unha “experiencia moi proveitosa”, define este alumno unha residencia que, recoñece, tamén pode resultar “desafiante” debido a “complexidade” do traballo con Unity, “un motor omnipresente no mundo dos videoxogos, en especial no dos pequenos proxectos indie”. Quen, pola contra, vive a súa primeira experiencia neste ámbito é Salgado, quen viu nesta iniciativa “unha oportunidade moi interesante para poder trasladar os meus coñecementos cara mundo dos videoxogos”; un mundo no que, recoñece, “levaba tempo investigando, pero sen poder participar de maneira directa na creación”. 

Arnoia, Arnoia

Seguindo, como apunta Legerén a “filosofía de ComTecArt, na que sempre buscamos autores galegos”, esta residencia toma como fonte de inspiración Arnoia, Arnoia, “unha novela de aventuras”, publicada en 1985, na que Méndez Ferrín narra a viaxe dun dos príncipes segredos das terras de Arnoia despois de que un pobo veciño invada a súa terra e se vexa forzado ao exilio. “Sorprendeume para ben o marabilloso mundo que creara. En poucas páxinas, fala de xigantes, mineiros e lendas escuras que poderían destruír toda unha civilización”, salienta Salgado desta obra, ao que Juncal engade que “o mundo que describe Ferrín paréceme fascinante, así como os seus personaxes”.