Os profesores de Belas Artes Yolanda Herranz e Jesús Pastor participan no proxecto internacional ‘Gi
Obras en ruta para amosar o potencial artístico da serigrafía dixital
Os traballos de 31 investigadores forman parte dunha exposición itinerante que percorre España e Col
Coñecer e dar a coñecer o verdadeiro potencial da serigrafía dixital como técnica artística. Ese é o eixo vertebrador do proxecto Gliptodonte. Visións a través da Arte, no que participan 31 docentes e investigadores de diferentes países, entre os que se atopan os profesores da Facultade de Belas Artes Yolanda Herranz e Jesús Pastor. Partindo dunha mesma fotografía, todos eles empregaron as novas tecnoloxías no ámbito da serigrafía para dar forma ás 91 obras que integran unha exposición itinerante que ao longo do presente ano está sendo exhibida en diferentes puntos de España e Colombia.
Como explica Yolanda Herranz, a iniciativa que deu pé a esta exposición itinerante parte dun grupo de investigación internacional que reúne a docentes e artistas de países como España, Arxentina, México e Reino Unido e que coordina o profesor da Universidade de Salamanca José Fuentes. “O obxectivo deste proxecto era revitalizar artisticamente un medio técnico, a serigrafía dixital, e tratar de amosar que permite obter uns resultados plásticos o suficientemente amplos como para poder abordar con ela calquera aspecto da creación”, salienta esta profesora.
Tres conceptos e a foto dun gliptodonte
Unha fotografía en branco e negro da cuncha dun gliptodonte, un animal prehistórico xa extinto, serviu de inspiración inicial para os 31 artistas implicados neste proxecto, aos que lles trasladaron tres conceptos a partir dos que crear tres obras pensadas especificamente para a súa reprodución serigráfica. “Loxicamente, á hora de traballar, temos que pensar que a imaxe final vai quedar traducida a catro tintas”, recoñece Herranz, que atopou nesta técnica “unhas potencialidades diferentes ás da serigrafía tradicional”. Na mesma liña, Jesús Pastor recalca o interese dun proxecto que propón “unha simbiose entre as posibilidades técnicas da serigrafía as posibilidades da arte dixital, que permiten que a imaxe serigráfica, xa de por si moi recoñecible, se abra a novos medios de expresión”.Illar, distorsionar e poñerse no lugar de outro foron os tres conceptos que lle propuxeron a Herranz para dar forma a unhas obras que, explica, “cada artista enmarca dentro das súas liñas de traballo persoais”. No seu caso, o resultado vén marcado polo “uso da palabra e do texto como material central”, mentres que no de Pastor, as obras afondan máis “no proceso de construción da imaxe que no propio resultado final”, como explica o seu autor, que recoñece que a fotografía empregada como punto de partida “non é perceptible en absoluto” nos traballos presentados.