Os nenos e nenas da Escola Infantil gozan durante dous días do teatro de marionetas
Os contos cobran vida detrás dunha cortina
Con esta actividade clausurase un mes dedicado ao mundo dos libros no centro do campus
Sorpresa e interese é o que suscitou nos nenos e nenas da Escola Infantil do campus ver aparecer a través dunha cortina a galos, cabras ou coellos, dispostos a relatarlles dun xeito totalmente distinto algúns dos contos que centraron a actividade do centro nas últimas semanas. Como peche a un mes dedicado a todo aquilo que rodea aos libros, o centro acolleu nas xornadas de xoves e venres dúas sesións de teatro de marionetas, nas que un grupo de alumnas que realizan practicas na escola deron vida as principais personaxes dunhas historias que os cativos recibiron con curiosidade e moita atención.
Buscando en todo momento a interacción cos máis novos, aos que as marionetas animaban a cantar e lles pedían consello para pór solución aos seus problemas, os nenos e nenas puideron gozar cada día de dúas breves representacións de contos como O coelliño branco, nos que os animais que viran sobre o papel do libro cobraban vida en forma de marionetas de todo tipo. “Son historias que previamente lles contamos na clase”, explica a directora Ángeles Rodríguez, a directora da Escola Infantil do campus, que recoñece tamén que os cativos “encántanlles as marionetas”.
A responsabilidade de poñerse detrás da cortiña para pór voz a toda esta serie de animais correspondeu a Reyes Iglesias, Jennifer Baños, María Serrano e Tamara Portela, catro estudantes do ciclo superior de técnico en Educación Infantil no CIFP A Xunqueira, ás que con motivo do remate da súa experiencia formativa no campus se lles convidou a encargarse destas mañás de teatro. Elas mesmas se responsabilizaron de dar forma a boa parte das marionetas protagonistas dunha experiencia que definen como moi positiva e que conseguiu como poucas outras captar a atención dos cativos. “Quédanse moi sorprendidos cando vén saír ás marionetas”, salienta Iglesias, que tamén recoñece que na primeira xornada desta actividade máis de un e máis de unha optou “por levantarse para ver que era o que había detrás da cortina”.