Os líquidos iónicos poden ser empregados na industria como disolventes de deseño

Os líquidos iónicos son sales orgánicas que permanecen nese estado a temperaturas menores aos 100º C. Dende finais da década de 1990, estes líquidos, formados por catións orgánicos de gran tamaño e por anións pequenos, xeraron grande interese, tanto a nivel científico como tecnolóxico, debido ás súas propiedades e potenciais aplicacións na industria. O carácter iónico destas sales fai que teñan unha presión de vapor moi baixa, o que a súa vez provoca que sexan pouco volátiles, por esa razón preténdese empregalas como disolventes na industria, xa que diminúe a emisión de vapores á atmosfera e, polo tanto, redúcese o impacto ao medio ambiente.
Aínda que o interese científico que rodea a estes compostos creceu nos últimos anos, a maioría das investigacións enfócanse a crear novos métodos de síntese e a traballar con compostos puros e as súas aplicacións na industria, sen embargo “existen moi poucos traballos que involucren estudos de mesturas de líquidos iónicos con compostos orgánicos e case non hai información sobre as súas propiedades termodinámicas”, explica Gonzalo Rafael García, quen consciente desta carencia centrou a súa tese de doutoramento no estudo dos líquidos iónicos en mesturas binarias a través das súas propiedades termodinámicas.

As posibilidades dos líquidos iónicos

A través da súa investigación e dos experimentos realizados, García demostrou a fiabilidade da súa hipótese inicial segundo a cal “os líquidos iónicos presentan asociación cruzada con todos os disolventes e, ademais, a auga e o etanol poden autoasociarse”.
Por outra banda, na súa tese amosa que ademais de reducir o impacto medio ambiental, “os líquidos iónicos son facilmente recuperables, posúen unha alta estabilidade térmica e electroquímica e non son inflamables”. Debido a estas características foron probados en diversos procesos como catalizadores, disolventes, medios de separación e extracción, fluídos térmicos e lubricantes, así como en procesos de electroquímica, petroquímica, bioquímica e noutras áreas obtendo resultados positivos. Ante este panorama tan prometedor, “poden ser empregados na industria como disolventes de deseño, optimizando deste xeito o proceso no que se utilicen”, indica García.

Metodoloxía do estudo

Mediante a medición experimental de propiedades como a densidade, a capacidade calorífica isobárica e a entalpía de mestura, en función da temperatura, García estudou o comportamento de varias propiedades destes compostos que lle permitiron realizar “unha caracterización termodinámica dos sistemas líquido iónicos mesturados cun disolvente orgánico”. A partir destes datos obtivo o volume molar de exceso e a capacidade calorífica isobárica molar de exceso, magnitudes que lle serviron posteriormente para obter os parámetros do modelo ERAS que empregou no análise dos mecanismos microscópicos que interveñen no proceso de mestura.