Seis metros de eslora e dous de manga, así é o primeiro barco solar da UVigo

Un trimarán de seis metros de eslora e dous de manga no que a maior parte do equipamento procede de fabricación propia. Así é o Boeiro I, o primeiro barco solar da Universidade de Vigo, un proxecto ilusionante nacido hai arredor de tres anos da man da  asociación estudantil CES UVigo, acrónimo de Clean Energy Ship, integrada na actualidade por unha vintena de alumnos e alumnas das tres escolas de enxeñaría do campus de Vigo: Telecomunicación, Industrial e Minas e Enerxía. 

Tras moitos meses de intenso traballo, “nos que houbo sabores e sen sabores”, este mércores puideron presentar en sociedade a súa embarcación. Fixérono na escola na que naceu o proxecto, Enxeñaría de Telecomunicación, da man de Lorena Gil e Marcos Pardeiro, as principais cabezas visibles deste proxecto, e arroupados por quen lles axudou a facer realidade esta iniciativa: a propia Universidade de Vigo, representada pola directora da escola, Rebeca Díaz, e o adxunto do reitor para a Sostibilidade, Jacobo Porteiro;  as empresas patrocinadoras, con Bruno Lema, de Marine Instruments, e Patricia Malaver, de Sicnova, á fronte; o Consorcio Zona Franca de Vigo, da man de Ana Mejías, e a Xunta de Galicia, coa directora xeral de Xuventude, Cristina Pichel, como principal cabeza visible do apoio do goberno galego a este proxecto.

Un proxecto cheo de “empeño, empuxe e paixón”

Todos amosaron o seu orgullo polo “empeño, empuxe e paixón” que este alumnado das tres escolas de enxeñaría do campus de Vigo puxo nun reto que non era doado: a construción dun trimarán propulsado unicamente con enerxía solar. Polo camiño non lle faltaron atrancos, “non todo sae á primeira”, pero “con moito traballo e implicación sempre saístes adiante”, “demostrando a vosa paixón pola profesión fixestes enxeñaría en maísculas”.

Bautizado como Boeiro I, en honra do illote menor do arquipélago das Cíes, o trimarán está construído principalmente a base de fibra de carbono, escumas de alta densidade e algunha madeira. Na cuberta leva instalados seis metros cadrados de paneis solares, 386 células repartidas nunha ducia de paneis construídos integramente polo equipo. “Estes paneis teñen a vantaxe con respecto aos convencionais de que teñen un baixo peso”, explicaron os responsables do equipo, ao que engadiron que foron construídos con fibra de vidro, xa que, sen chegar a pesar tanto como o vidro, material convencional na construción deste tipo de paneis, achega a rixidez necesaria para este tipo de aplicacións.

‘Hidro-ás’ que elevan o casco da auga e fai que gañe velocidade

A fabricación manual caracteriza a maior parte dos elementos da embarcación. Como consecuencia das limitacións impostas polas distintas competicións europeas, a batería na que verten a potencia os paneis está limitada a 1,5 kWh. Esta batería tamén está construída por eles mesmos, empregando neste caso a soldadura por puntos para configurar o seu propio paquete de baterías coas que se alimenta ao motor da embarcación. 

Tal e como explicaron no acto de presentación, o trimarán ten a peculiaridade de que eleva o casco principal por encima da auga grazas a un particular sistema de navegación moi utilizado tanto en embarcacións recreativas como en competicións de alto nivel, coñecido como ‘hidrofoils’. Trátase dunhas pezas que funcionan de xeito similar ás das ás dun avión, pero neste caso mergulladas, de maneira que, cando se alcanza certa velocidade, sosteñen toda a estrutura por enriba da auga. “Trátase dunha técnica de navegación bastante novidosa e é o que fai brillar este proxecto respecto a outros”, salientou Pardeiro, quen tamén fixo fincapé en que deste xeito se aumenta tamén a autonomía como consecuencia da diminución da forza de arrastre.

“Se a esta eficiencia hidrodinámica se lle suma a xeración solar podemos chegar a desenvolver un prototipo de embarcación completamente independente dos combustible fósiles, un desafío ao que nos teremos que enfrontar nos vindeiros anos”, explica o responsable do equipo.

Na busca de financiamento para viaxar a Mónaco

Con respecto das competicións deportivas ás que lle gustaría acudir, dende que se fundou a asociación hai un obxectivo claro na mente de todos os estudantes que formaron e forman o equipo; a Energy Boat Challenge de Mónaco. “A principal problemática desta competición é conseguir o financiamento necesario para chegar alí”, apunta Pardeiro. Por unha banda, enfróntanse ao problema de trasladar o barco ata o Club de Iates de Mónaco, “xa que a maioría de transportistas non teñen Mónaco na súa ruta” e, pola outra, está o problema de financiar a viaxe das persoas do equipo. “Aínda que coa inscrición nesta competición xa se paga o aloxamento de cinco persoas, “é un tema que nos preocupa porque somos máis de cinco, e Mónaco non é precisamente barato”. 
Por todas estas cousas están a expensas do financiamento que poidan conseguir e, en función disto, tomarán a decisión. A súa ilusión é ir a Mónaco, pero se isto finalmente non fose economicamente viable optarán por outras competicións europeas que poidan quedar máis en ruta para os transportistas e con posibilidades de aloxamento máis económicas.