Diario da Universidade de Vigo
Teresa Nieves-Chinchilla, investigadora da NASA:
“A Universidade de Vigo estase a situar nun lugar punteiro nas que son as misións do futuro”
Nieves-Chinchilla estuda os efectos da acción solar no medio interplanetario e na Terra
A investigadora acompañada por Fernando Aguado na cámara anecoica da escola
Teresa Nieves-Chinchilla é unha destacada científica española que reside en Estados Unidos. Investigadora no Goddard Space Flight Center da NASA e no laboratorio norteamericano de Investigación Naval estes días visita España e hoxe achegouse á Escola de Enxeñaría de Telecomunicación onde, baixo o título Un paseo ata o sol, desvelou as principais claves do seu traballo como “heliofísica” ou, o que é o mesmo, estudosa dos efectos da acción solar no medio interplanetario e na Terra.
Vostede traballa no primeiro centro espacial de voo da NASA. Poderíanos explicar de xeito sinxelo que tipo de tarefas leva a cabo?
Eu son física e, máis concretamente, heliofísica, o que fago é estudar os procesos que teñen lugar dentro da helioesfera. Todos estes procesos están provocados polo sol e cando chegan á terra provocan efectos, o meu traballo consiste en estudar eses fenómenos, a súa evolución no medio interplanetario e como podería isto chegar a afectarlle á Terra.
Podería mencionarnos algún exemplo deses efectos?
Por exemplo, as tormentas xeomagnéticas. Os eventos máis chamativos son as tormentas de masa coronal que son grandes explosións e emisións de plasma combinado con campo magnético e cando chegan á terra ese fenómeno combínase con campo magnético terrestre, dando lugar a fenómenos coma as auroras boreais, que son fermosos fenómenos que nos proporciona a natureza pero, á vez, tamén se poden producir tormentas xeomagnéticas, causantes nalgúns casos de alteracións nos nosos sistemas de telecomunicación.
Fala con entusiasmo de seu traballo pero, que é o que lle parece máis interesante?
Simplemente que fago o que realmente me gusta. Evidentemente no día a día hai moitas rutinas, pero estou traballando no que me gusta. Fago ciencia e colaboro con outras persoas de diferentes países. Evidentemente gustaríame traballar noutros proxectos en colaboración con España e levar a España neste viaxe de exploración espacial no que aínda andamos un pouco atrasados.
Nesa rede de colaboracións da que fala, está tamén a Universidade de Vigo?
Como dixen antes eu son científica e traballo nunha axencia aeronaútica na que se están facendo misións constantemente. O traballo dun científico e o dun enxeñeiro, aínda que ás veces parece enfrontado, é complementario e nunca se sabe moi ben onde empeza o dun e remata o do outro. Nesta Universidade hai moi bos enxeñeiros que están a facer un traballo excelente e absolutamente necesario.
Recentemente a Universidade foi elixida como sede europea da rede mundial de nanosatélites. Que opinión lle merece este feito?
Non podo darlles máis ca parabéns. Creo que esta Universidade se está a situar nun lugar punteiro que vai ser mirado por moitos países en Europa e fóra de Europa, en misións que hoxe son aínda pouco coñecidas pero que, desde o meu punto de vista, son as misións do futuro. Este tipo de satélites son moitísimo máis baratos ca os de misións máis grandes e insisto en que son as misións do futuro.
Imaxino que coñecerá tamén o proxecto do picosatélite Xatcobeo?
É unha iniciativa estupenda e a Universidade de Vigo está levándoa a cabo de forma extraordinaria. Oxalá haxa máis traballos deste tipo.
Para un universitario traballar na Nasa é un soño, imaxino que o camiño non foi doado.
Efectivamente eu considérome moi afortunada porque traballo nun lugar que podería ser o Real Madrid en primeira división. É posible e, igual ca min, podería facelo calquera outra persoa, aínda que evidentemente o esforzo ten que ir asociado. Eu animo a calquera a que traballe polos seus soños e trate de chegar a onde queira porque se pode facer. Eu conseguino, con 17 anos decidín que quería ser física e a NASA parecíame un lugar que estaba moi lonxe, pero anos despois cheguei alí, onde seguirei cando menos por uns anos.
En breves minutos iniciará a charla Un paseo ata o sol, que ideas vai tentar transmitir.
Se queremos colocar unha misión dentro da magnetoesfera terrestre esa misión vai estar afectada polo sol, aínda que nos protexa dalgunha maneira o escudo do campo magnético terrestre. Coñecer todos os fenómenos asociados, incluso as misións que nos proporcionou a historia, é fundamental e esta charla simplemente ten como obxectivo abrir as miradas ás persoas que queiran escoitala.
Vostede traballa no primeiro centro espacial de voo da NASA. Poderíanos explicar de xeito sinxelo que tipo de tarefas leva a cabo?
Eu son física e, máis concretamente, heliofísica, o que fago é estudar os procesos que teñen lugar dentro da helioesfera. Todos estes procesos están provocados polo sol e cando chegan á terra provocan efectos, o meu traballo consiste en estudar eses fenómenos, a súa evolución no medio interplanetario e como podería isto chegar a afectarlle á Terra.
Podería mencionarnos algún exemplo deses efectos?
Por exemplo, as tormentas xeomagnéticas. Os eventos máis chamativos son as tormentas de masa coronal que son grandes explosións e emisións de plasma combinado con campo magnético e cando chegan á terra ese fenómeno combínase con campo magnético terrestre, dando lugar a fenómenos coma as auroras boreais, que son fermosos fenómenos que nos proporciona a natureza pero, á vez, tamén se poden producir tormentas xeomagnéticas, causantes nalgúns casos de alteracións nos nosos sistemas de telecomunicación.
Fala con entusiasmo de seu traballo pero, que é o que lle parece máis interesante?
Simplemente que fago o que realmente me gusta. Evidentemente no día a día hai moitas rutinas, pero estou traballando no que me gusta. Fago ciencia e colaboro con outras persoas de diferentes países. Evidentemente gustaríame traballar noutros proxectos en colaboración con España e levar a España neste viaxe de exploración espacial no que aínda andamos un pouco atrasados.
Nesa rede de colaboracións da que fala, está tamén a Universidade de Vigo?
Como dixen antes eu son científica e traballo nunha axencia aeronaútica na que se están facendo misións constantemente. O traballo dun científico e o dun enxeñeiro, aínda que ás veces parece enfrontado, é complementario e nunca se sabe moi ben onde empeza o dun e remata o do outro. Nesta Universidade hai moi bos enxeñeiros que están a facer un traballo excelente e absolutamente necesario.
Recentemente a Universidade foi elixida como sede europea da rede mundial de nanosatélites. Que opinión lle merece este feito?
Non podo darlles máis ca parabéns. Creo que esta Universidade se está a situar nun lugar punteiro que vai ser mirado por moitos países en Europa e fóra de Europa, en misións que hoxe son aínda pouco coñecidas pero que, desde o meu punto de vista, son as misións do futuro. Este tipo de satélites son moitísimo máis baratos ca os de misións máis grandes e insisto en que son as misións do futuro.
Imaxino que coñecerá tamén o proxecto do picosatélite Xatcobeo?
É unha iniciativa estupenda e a Universidade de Vigo está levándoa a cabo de forma extraordinaria. Oxalá haxa máis traballos deste tipo.
Para un universitario traballar na Nasa é un soño, imaxino que o camiño non foi doado.
Efectivamente eu considérome moi afortunada porque traballo nun lugar que podería ser o Real Madrid en primeira división. É posible e, igual ca min, podería facelo calquera outra persoa, aínda que evidentemente o esforzo ten que ir asociado. Eu animo a calquera a que traballe polos seus soños e trate de chegar a onde queira porque se pode facer. Eu conseguino, con 17 anos decidín que quería ser física e a NASA parecíame un lugar que estaba moi lonxe, pero anos despois cheguei alí, onde seguirei cando menos por uns anos.
En breves minutos iniciará a charla Un paseo ata o sol, que ideas vai tentar transmitir.
Se queremos colocar unha misión dentro da magnetoesfera terrestre esa misión vai estar afectada polo sol, aínda que nos protexa dalgunha maneira o escudo do campo magnético terrestre. Coñecer todos os fenómenos asociados, incluso as misións que nos proporcionou a historia, é fundamental e esta charla simplemente ten como obxectivo abrir as miradas ás persoas que queiran escoitala.