Futuras mestras de Infantil fórmanse no uso educativo da danza

Desde o pasado 7 de marzo e ata o 9 de maio, a Facultade de Educación e Traballo Social do campus de Ourense acolle a celebración do obradoiro Educación a través da danza e a expresión corporal. O seu obxectivo é dar a coñecer de xeito práctico ás persoas participantes “as características e potencialidades específicas do uso do movemento, a danza, a música, a expresión corporal e o contacto físico como eixos metodolóxicos na Educación Infantil”.

Con 30 horas de duración, a actividade desenvólvese cada martes pola tarde no Edificio de Ferro e forma parte da oferta de obradoiros de extensión universitaria deste cuadrimestre do campus de Ourense, organizados pola súa vicerreitoría con financiamento da Deputación Provincial. A directora do curso é a profesora da UVigo Ana María Torrado e a súa coordinadora a bailarina profesional e pedagoga de danza española Ainhoa Linaza, correndo a docencia a cargo dela e de Hivan Farias e Pino Díaz. Están inscritas 15 alumnas do Grao de Educación Infantil do campus e dúas profesoras, esgotándose todas as prazas dispoñibles.  

A idea de facer este obradoiro, explica Ainhoa Linaza, “xorde da necesidade de que haxa máis presenza do corpo na escola”. Así, destaca que a actividade “non é un obradoiro tradicional de danza, no que se ensine danza para levar a escena ou no que a danza estea vista desde unha perspectiva de estilos, senón que se enfoca moito nas metodoloxías e nos procesos para que as persoas que non sexan especialistas en danza poidan adquirir aprendizaxes e recursos para empregar nas súas áreas”. Neste caso, tendo en conta que o alumnado está formado por futuras mestras de Educación Infantil, indica que “trátase, por exemplo, de non ter sempre aos nenos e nenas sentados na cadeira: se se lles está ensinando música, pódeselle ensinar a través dunha danza e se se lles están ensinando os sinais de tráfico pode facérselle un circuíto no que camiñen e bailen por eses lugares en vez de telos sentados con papel e lapis”.

Da expresión corporal á integración da diversidade

O programa do obradoiro abrangue o corpo e a expresión corporal como elemento transversal no currículo de Infantil e cuestións relacionadas co corpo e a saúde, como hixiene postural, aliñación corporal, mobilidade articular, sistema músculo-esquelético, relaxación e coidados. A comunicación non violenta e a prevención da violencia escolar; a creatividade, o xogo e a cooperación; a música, o movemento, e a danza-xogo; a sensibilización e conciencia corporal, a propiocepción, o sistema vestibular e o sentido do tacto son outros dos temas que se abordan ao longo das sesións. As alumnas participantes tamén traballan as calidades do movemento e a conciencia espacial, o contacto físico e o desenvolvemento psicoafectivo, a educación en consentimento, as danzas corais e socioafectividade, a integración da diversidade e a cohesión grupal. Por último, levarán a cabo a proposta e aplicación metodolóxica de creación colectiva dunha guía didáctica.

A resposta do alumnado, indica a coordinadora da actividade, “está sendo moi positiva” porque adquiren recursos prácticos de utilidade para o seu futuro profesional que complementan a formación que están recibindo no grao. “Entendo as súas necesidades porque a min tamén me pasou. Levo toda a vida bailando, estudei a carreira profesional pero cando me puxen diante de 20 nenos de tres anos a darlle unha aula non tiña recursos prácticos, incluso tendo estudado pedagoxía”, sinala. O que lle deu eses recursos para afrontar a docencia, apuntou Ainhoa Linaza, “foi esta metodoloxía de danza educativa, que non se enfoca nun estilo de danza concreto senón que ensina aos nenos e nenas a moverse, a aprender desde a súa zona de aprendizaxe próxima, sobre as experiencias que están tendo na vida á súa idade, asociándoas ao movemento: o que é grande, o que é pequeno, o que é lonxe e preto, a socializar, a conectar coa música, etc". Esta metodoloxía, sinala, quere “que os nenos non sintan que hai unha disciplina, que teñen que aprender unha técnica” senón que a idea é “xerar neles a motivación para que queiran vir a bailar e amen expresarse a través do corpo, que teñan gañas de explorar, que canten, que dancen, que socialicen, que aprendan case sen darse conta”.